Ludzkie ciało – jednostka niepodzielna.

Według medycyny wschodniej – ciało człowieka jest jednostką niepodzielną,  osią której jest właśnie kręgosłup. Łączy on wszystkie organy. Wszystkie elementy (powietrze, woda, ziemia, drewno i ogień), które zestawiają nasz organizm, mają być w równowadze, która w swoją kolej zależy od prawidłowego położenia kręgosłupa. Medycyna tradycyjna podzieliła nasze ciało po organam: kardiologija – choroby serca, pulmonologija – choroby płuc i t.d. Dlatego ludzie myślą że naruszenia czynności jednego nie wpływa na działalność drugiego. Popularna jest opinija, że choroby różnych organów ciała pojawiają się w związku z tym, że organizm starzeje. Takie rozumowanie jest mylne.

Uważa się że bóle głowy, menstruacyj i bóle plecy ze sobą nie są związane. Chcąc uniknąć interwencji chirurgicznej i jej konsekwencji, wszystkie te trzy symptomy trzeba leczyć tą metodą terapii manualnej.

Pochodzenie manualnej terapii. 

Można twierdzić, że manualna terapija powstała razem z zarodzeniem człowieczeństwa. Już wtedy cywilizacje starożytne zaczęli praktykować leczenie rękoma. Jeżeli człowiek ucierpiał w wypadku, żeby ból ucichła ktokolwiek nacierał jemu bolące miejsce rękoma. Już w turcji starożytnej w słynnych tureckich łazniach praktykowano masaż. Pojawili się znachorzy, którzy umieli odpowiednio wstawić wywichnięte sustawy, odpowiednio manipulować z kręgosłupem.